Huzeyme b. Sâbit, İslam'ı ilk kabul edenlerden biridir. Uhud Gazvesi ve sonraki savaşlara aktif olarak katılmış, Mekke'nin fethi sırasında ise kabilesinin sancağını taşımıştır. Ayrıca, bazı rivayetlere göre Bedir Gazvesi'ne de iştirak etmiştir.
Hz. Ebû Bekir tarafından Kur'an'ın cem'i göreviyle görevlendirilen Zeyd b. Sâbit, Tevbe suresinin son iki ayeti ve Ahzâb suresinin 23. ayetini yazılı olarak sadece Huzeyme'nin getirdiğini belirtmiştir. Zeyd b. Sâbit'in bu kararının temeli, Hz. Peygamber'in borcunu ödeyip ödemediği konusunda bir anlaşmazlık yaşandığında Huzeyme'nin, "Biz seni vahiy gibi daha önemli bir konuda tasdik ediyoruz" diyerek şahitlik etmesidir. Bunun üzerine Hz. Peygamber, ona "şehâdeti iki şahit yerine geçen kimse" anlamında "züşşehâdeteyn" lakabını vermiştir. Bu olayın ardından Huzeyme, "Herhangi bir kimsenin lehine veya aleyhine Huzeyme'nin şahitlik etmesi yeterlidir" şeklinde özel bir statü kazanmıştır. Evs kabilesi de bu özellik üzerinden Huzeyme'yi Hazrec kabilesine karşı gurur vesilesi olarak benimsemiştir.
BİBLİYOGRAFYA
Müsned, V, 213-216.
İbn Hişâm, es-Sîre2, IV, 638.
İbn Sa‘d, eṭ-Ṭabaḳāt, IV, 378-381; VI, 51.
İbn Habîb, el-Muḥabber, s. 291, 420.
Belâzürî, Ensâb, I, 170.
Taberî, Târîḫ (Ebü’l-Fazl), III, 173; IV, 447.
İbn Hazm, Esmâʾü’ṣ-ṣaḥâbeti’r-ruvât (nşr. Seyyid Kesrevî Hasan), Beyrut 1412/1992, s. 94.
İbn Abdülber, el-İstîʿâb, I, 417-418.
İbn Asâkir, Târîḫu Dımaşḳ (Amrî), XVI, 357-372.
İbnü’l-Esîr, Üsdü’l-ġābe, II, 133.
İbnü’l-Adîm, Buġyetü’ṭ-ṭaleb (Zekkâr), VII, 3243-3256.
Mizzî, Tehẕîbü’l-Kemâl, VIII, 243-245.
Zehebî, Aʿlâmü’n-nübelâʾ, II, 485-487.
a.mlf., Târîḫu’l-İslâm: sene 11-40, s. 564-565.
Safedî, el-Vâfî, XIII, 310-312.
İbn Hacer, el-İṣâbe, I, 425-426.
a.mlf., Tehẕîbü’t-Tehẕîb, III, 140-141.
Ziriklî, el-Aʿlâm, II, 351.
Abdülgaffâr Süleyman el-Bündârî v.dğr., Mevsûʿatü ricâli’l-kütübi’t-tisʿa, Beyrut 1413/1993, I, 445.
Wensinck, el-Muʿcem, VIII, 73.