Dinî ve geleneksel değerlerimizde az yemenin ve az uyumanın önemi vurgulanır. Araplar ve bilgeler az yemek ve uyumakla övünürken, çok yemenin ve uyumanın zararlarına dikkat çekerler.
Çok yemek ve içmek; açgözlülük, doymama hissi, oburluk ve aşırı isteklerden kaynaklanır. Bu durumlar insanın sağlığına ve ruh haline zarar verebilir, çeşitli hastalıklara yol açabilir ve kişiyi neşesiz ve anlayışsız yapabilir.
Az yemek yemek; kanaatkar olmanın, nefsini kontrol etmenin, şehveti dizginlemenin işaretidir. Aynı zamanda sağlık, huzur ve zihinsel keskinlik için önemlidir. Çok uyumak ise değersizlik, zayıflık ve düşük zeka seviyesinin işaretidir. Bu durum kişinin tembelliğine, güçsüzlüğüne ve manevi olarak kayıtsızlaşmasına sebep olabilir.
Resulullah s.a.v., az yemeyi ve az uyumayı teşvik etmiş, kendisi de bu adetlere uygun yaşamıştır. Çünkü mide, insanoğlunun en tehlikeli "kap"ıdır. Bu yüzden bir insanın kendini ayakta tutacak birkaç lokma yemeğin yeterli olduğu öğütlenmiştir.
Çok uyumanın sebebi de genellikle çok yemek yemektir. Az yiyerek gece boyunca uyanık kalma yeteneği kazanmak mümkündür.
Resulullah s.a.v.'in en sevdiği yemek sofrası, paylaşılan ve fazla elin uzanmadığı yemeklerdi. Allah'ın Elçisi, bir kişinin yiyeceği iki kişiye, iki kişinin yiyeceği dört kişiye yetecek şekilde ifade etmiştir.
Hz. Âişe radıyallahu anhâ, Peygamberimizin doyumsuz bir şekilde yemek yemediğini ve ailesinden yiyecek bir şey istemediğini belirtmiştir. Peygamberimiz, önüne getirilen yemeği yer, istemediği bir yemeği reddetmez ve kendisine sunulan içeceği içerdi.
Sonuç olarak, az yemek yemenin ve az uyumanın hem fiziksel hem de ruhsal sağlık üzerinde olumlu etkileri olduğu açıktır. Bu öğütler, Peygamberimizin yaşamından ve öğretilerinden gelmektedir ve sağlıklı bir yaşam için önemlidir.
