Peygamberimiz (sav.) çocukları çok severdi. Onları kucağına alıp okşar, sevgi ve şefkatle öperdi.
PEYGAMBERİMİZİN ÇOCUK SEVGİSİNE ÖRNEKLER
Peygamberimiz (sav.), torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’i (ra.) öpüyordu. Orada bulunan bir adam bunu görünce,
—Benim on çocuğum var, onların hiçbirini öpmüş değilim, dedi. Peygamberimiz (sav.) ona,
—Merhamet etmeyene, merhamet olunmaz, buyurdu. (Buhârî, Edeb 18; Müslim, Fezâil 65. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 145; Tirmizî, Birr 12)
Peygamberimiz (sav.) namaz kılarken sevgili torunları Hasan ve Hüseyin (ra.) omuzlarına çıkardı. O, ibadet hâlinde bile çocukların bu davranışını hoş karşılar, oyunlarına engel olmazdı.
Bir yerde otururken kızı Hz. Fâtıma (r.anha) gelince, ayağa kalkar, onun alnından öper ve onu yerine oturturdu. O, sadece kendi çocuklarını ve torunlarını değil, kimin çocuğunu görürse onunla konuşur, hatırını sorar ve severdi, çocuklara, hoşlarına giden şeyler vererek sevindirirdi. O, Müslüman olmayan kimselerin çocuklarını da sevip okşardı.
Peygamberimiz (sav.), çocuklarla çok ilgilenirdi. Bir defa çocuklar arasında koşu düzenledi, kendisi de yarışın sona ereceği noktada durdu. Koşarak yanına gelen çocukları öptü ve kendilerine hediyelerini verdi. (Ahmed ibn Hanbel, Müsned, I, 214.)
Peygamberimiz (sav.), çocuklarla ilgili şu öğütlerde bulunmuştur:
“Allah’tan korkun, çocuklarınız arasında adaletli davranın.” (Buhârî, “Hibe”, VIII, 26.)
“Şüphesiz ki Allah, çocuklarınız arasında öpücüklerinizde de eşit davranmanızı sever.” (el-Cami‘u’s-sağîr.)
Özet olarak Peygamberimiz (sav.), içi ve dışı tertemiz, kalbi, şefkat ve merhamet duyguları ile dopdolu, başkalarını kendinden çok düşünen, ömrünü insanlığın kurtuluşu için harcayan büyük bir Peygamber, en üstün ahlaki faziletleri kendinde toplayan örnek bir şahsiyet idi.
Ne mutlu, O’nun gösterdiği aydınlık yoldan gidenlere...
Ne mutlu, O’nun yaşayışını ve ahlaki davranışlarını örnek alanlara...
Kaynak: İslam İlmihali, Diyanet
