Namaz, dört temel beden hareketinden oluşur: Kıyam (ayakta durmak), rükû (eğilmek), secde (yere kapanmak) ve tekrar secde (ikinci defa yere kapanmak). Bu hareketlerin anlamlarını anlamak için daha derin bir bakış gereklidir.
Kıyam, insanın ayakta durma duruşunu temsil eder. Bu duruş, baş tarafı Allah'a yönlendirirken, ayak tarafı insanların dünyevi varlığını temsil eder. Kıyam sırasında bu iki taraf birleşir ve namazdaki önemli bir unsur olan kıraat (Kur'an okuma) gerçekleştirilir. Kıyam, hem Allah'a yönelmek hem de kıraati gerçekleştirerek iki temel farzi bir arada yerine getirir.
Rükû, hayvanların yürürkenki duruşunu taklit eder. Hayvanlar yürürken ayakları merkezi bir şekilde arza bakarken, vücutları yatay konumda olur. Yani yerin çekim kuvvetine paralel dururlar. Bu duruş, hayvanların dünya ile olan ilişkisini yansıtır. İnsanlar ise rükû sırasında bu hayvani durumu yaşarlar. İlginç bir şekilde, insanların başı ne gökye ne de yere bakar, bu iki arasında bir denge kurulur. İnsan bedeni, bu dengeyi sağlamak için yaratılmıştır.
Secde ise başın ayak seviyesine inmesini ifade eder. Bu durum, insanın bitkilerin hayat tarzını yaşadığı bir anı simgeler. İkinci secde, cemadat (canlı cansız varlıklar) ile ilgisi olmayan bir harekettir. Bu durumda, insanın içsel etkileri dışsal etkilerle hareket eder. Madenler gibi varlıklar da bu ilkeye uyar. Madenler, izabe görmedikleri sürece dağınık halde bulunurlar, fakat bir adresleri olmadığından, onları muhafaza edenin yolunu takip ederler. Her madenin elementinin zerrelerinde bir tür ruh bulunur.
İkinci secde ile birinci secde arasındaki benzerlik, bitki ve cemadatın birbirine karışmamış olmalarıdır. Bu varlıklar, hayvanlar gibi gezmeme özelliğine sahiptirler. Gökyüzü boşluğunda görülen tüm cisimler, yıldızlar ve benzerleri cemadatlardır. Bu nedenle, her şey ne kadar büyük bir bütün oluşturuyorsa, secde de o kadar büyük bir bütün oluşturur.
Sonuç olarak, namaz insanın, hayvanın ve tüm yaratılmışların içine alındığı bir ibadettir. Ancak bu anlam, sadece fiziksel olarak değil, kalben ve manen gerçeğine vakıf olunarak anlaşılabilir.
